Iedereen krijgt in zijn leven te maken met kleine of grote levensvragen. Vragen die gaan over werk, ziekte, eenzaamheid, loyaliteit, doodsangst, liefde, opvoeding, relatie, ontslag, verleidingen, onrust of zingeving.
Vragen als: "Wat is mijn passie? Wat is belangrijk voor me? Hoe geef ik daar voorrang aan? Wat maakt me gelukkig? Als ik het ene kies, loop ik het andere dan niet mis? Ik weet wat ik niet meer wil, maar wat wil ik wel? Hoe krijg ik (meer) rust en zelfvertrouwen?"
Je kunt een concreet doel voor ogen hebben, maar je kunt ook terecht met een onbestemd gevoel of een vaag vermoeden.
Ik heb toch geen psychotherapeut nodig?
Een dagje in de sauna, een bezoek aan de kapper, een abonnement op de sportschool, niemand kijkt ervan op. We zorgen goed voor onszelf, we houden onszelf in vorm en proberen onszelf te ontwikkelen. Psychotherapie hoort voor veel mensen niet in bovenstaand rijtje thuis. Alsof je voor een psychotherapeut grote problemen moet hebben of ‘gek’ moet zijn.
Terwijl een psychotherapeut bij uitstek is getraind in luisteren tussen de regels door, samenvatten, structureren en mensen stimuleren zichzelf vragen te stellen over patronen die gewoonte zijn geworden. Je hoeft niet per se uit te pluizen welke invloed je opvoeding nu nog op je heeft. Maar het kan wel, als dat zinvol is. Voor je persoonlijke ontwikkeling kun je gebruik maken van alle kennis en vaardigheden die je psychotherapeut in huis heeft.
Bij gesprekken in het kader van persoonlijke ontwikkeling stel ik geen diagnose. We werken met je ontwikkelingsvraag als uitgangspunt.